Preria z uschniętymi drzewami

Dessmow

Pełno uschniętych drzew i ostrych pagórków gdzie łatwo połamać kopyta.
Gleba jest tu sucha i zółto-pomarańczowa.

Liv.

Szary, średniej wielkości koń galopował przez suche prerie. Przystanął, rozejrzał się i podbiegł pod drzewo, gdzie stał w cieniu.

Dessmow

Przechadzał się po preriach w poszukiwaniach konia.Grube lasso trzymał w ręce.Szedł po pagórku,kiedy nagle ujrzał w dole piękny okaz dzikiego konia.Ukucnął ,sprawdził w którą stronę wieje wiatr,by koń go nie wyczuł.
Zaczął dokładnie przyglądać się koni, czy nie jest przypadkiem ranny.
-Cóż taki dorodny koń robi sam na preriach?-pomyślał.

Liv.

Zmęczenie galopem nieco zaćmiło umysł zwierzęcia, jednak zdołało dostrzec kowboja. Przebiegło jeszcze 200 metrów i stanęło.

Dessmow

-Ma uzdę na pysku,pewnie od kogoś uciekł..-powiedział cicho,zeskoczył z pagórka i okrążył konia.Ukucnął przy nim i wyciągnął delikatni dłoń.Lasso trzymał za sobą.

Liv.

Z dzikim, pełnym przerażenia i złości rżeniem koń rzucił się do ucieczki. Bał się ludzi - kojarzyli mu się z czymś nieodgadnionym i strasznym.

Dessmow

-Spokojnie!-rzekł głośno,ale spokojnie,nie chciał aby koń się go przestraszył.

Liv.

Zwierzę słyszało, że człowiek coś powiedział, ale to wcale go nie uspokoiło, wręcz przeciwnie. Najszybciej jak potrafiło ruszyło, byle dalej od niego.

Dessmow

Zamachnął się, rzucił w ostatniej chwili lasso,które zawiesiło się na szyi konia.Zaparł się mocno nogami w ziemi.

Liv.

Na całej prerii słychać było dzikie rżenie konia. Klacz - teraz to było widać - skarżyła się na swój los całemu światu. Usiłowała przegryźć lasso.

Dessmow

ścisnął mocniej lasso w dłoni ,zaczął spokojnie uspokajać klacz.
-Spokojnie,piękna...uspokuj się...nic Ci się nie dzieje-upewniał ją i po mału się zbliżał.

Liv.

Klacz nie dawała się przekonać, rżała głośno i usiłowała uciekać.

Dessmow

Usiadł po drzewem,założył kapelusz ,tak aby światło go nie raziło.Przymknął oczy,czekał aż klacz się uspokoi.

Po chwili stał,przeciął lasso przy łbie konia i odszedł.